برنامه ریزی زمانی استخراج بلوک های معادن روباز از کلیدی ترین تصمیم های مرتبط با این معادن است. غیرقطعی بودن برخی از پارامترها، لزوم توجه به برنامه ریزی در شرایط عدم قطعیت را ضروری ساخته است. در پژوهش حاضر ضمن بررسی اثر عدم قطعیت های رایج بر نتیجه برنامه ریزی استخراج، مقایسه ای بین برنامه ریزی قطعی و غیرقطعی استخراج بلوک های یک کانسار فرضی مس در حالت سه بُعدی صورت گرفته است. برای صورت بندی مدل برنامه ریزی غیرقطعی از رویکرد بهینه سازی استوار مبتنی بر مجموعه های محدب عدم قطعیت استفاده شده است. در این مدل، ارزش اقتصادی بلوک به عنوان ضریب متغیرهای تصمیم در تابع هدف و محدودیت ظرفیت استخراج و فرآوری به عنوان مقادیر سمت راست محدودیت ها، به صورت غیرقطعی در نظر گرفته شده اند. با توجه به ماهیت روش استوار، حول مقادیر اسمی پارامترهای غیرقطعی نرخ اغتشاش و نوسانی با دامنه ثابت در نظر گرفته شده و تدابیر لازم برای کنترل و ارضای محدودیت ها در نظر گرفته شده است. در نهایت طی یک برنامه پنج ساله، خروجی مدل در حالت های مختلف، شامل زمان استخراج هر بلوک، تناژ استخراج، تناژ فرآوری و عیار متوسط هر دوره با پاسخ مدل برنامه ریزی خطی قطعی مقایسه شده است. نتایج حاصل از برنامه ریزی استوار نشان می دهد که محدوده معدن متناسب با افزایش سطح محافظه کاری کوچک تر می شود.

سابقه و هدف: نظر به وجود عدم قطعیت در داده های مرتبط با مسائل منابع آبی، ضرورت طراحی سیستم بهینه منابع آب که از اطمینان پذیری بالایی در شرایط وقوع عدم قطعیت برخوردار باشد، بیش از پیش احساس می گردد. ماهیت چندبعدی مسائل تخصیص بهینه آب نیز منجر شده که لحاظ نمودن اهداف متضاد چندگانه درون مدل های بهینه سازی اجتناب ناپذیر باشد. هدف از این تحقیق ارائه یک مدل بهینه سازی کمّی-کیفی است که ضمن برقراری تعادل میان اهداف اقتصادی و زیست محیطی، در برابر عدم قطعیت های موجود، استوار باقی بماند. مواد و روش ها: با کمک اهداف بیشینه نمودن درآمد کل سیستم و کمینه نمودن بار آلودگی ورودی به رودخانه، مدل قطعی تحقیق ساخته شده و در مطالعه موردی سیستم رودخانه ای دز-کارون به کار گرفته شد. با مد نظر قراردادن عدم قطعیت جریان رودخانه و نیازهای آبی و به کارگیری رویکرد بهینه سازی استوار برتسیماس و سیم، مدل قطعی به یک مدل بهینه سازی چندهدفه استوار ارتقاء یافت. حساسیت مدل استوار نسبت به تغییرات سطوح عدم قطعیت و نیز احتمال تخطی قید مختلف مورد بررسی قرار گرفت. حل مسئله از طریق روش اپسیلون محدودیت انجام شد و ارزیابی مدل استوار از طریق مقایسه نتایج آن با مدل قطعی صورت پذیرفت. نقطه زانوی جبهه پارتو به عنوان جواب انتخابی از میان مجموعه جواب های بهینه، مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از به کارگیری روش توسعه یافته در تخصیص بهینه منابع آب مطالعه موردی این تحقیق مبیّن کارایی و توانایی آن در حل سریع و دقیق مسئله بود. مقایسه جواب بهینه نقاط زانو نشان داد که مقاوم سازی مدل بهینه سازی در برابر عدم قطعیت ها به صورت لحاظ نمودن سطح عدم قطعیت و احتمال تخطی قیود 1/0 به منظور جلوگیری از شکست در تأمین آب، ملزم به کاهش بهره برداری از آب رودخانه از 5/8301 به 9/7368 میلیون متر مکعب در سال و تعدیل درآمد اقتصادی حاصل سیستم از 1، 636، 808 به 1، 365، 693 میلیون ریال در سال در مقایسه با مدل قطعی می باشد. این شرایط موجب بهبود وضعیت بارآلودگی تولیدی از 53، 949 به 48، 505 تن در سال خواهد شد. نتایج نشان داد که رویکرد استوار مورد استفاده در این مطالعه قادر است بدون افزودن پیچیدگی به مدل قطعی، امکان ایمن سازی شده نتایج حاصل در برابر عدم قطعیت ها را فراهم آورد و تصمیم گیر می تواند با تعیین سطح عدم قطعیت و مقدار احتمال تخطی قید، درجه استواری مدل تخصیص منابع آب را انتخاب نموده و امکان سازش میان مقادیر اهداف و سطح اطمینان پذیری سیستم را فراهم آورد. نتیجه گیری کلی: نتایج حاکی از رضایت بخش بودن، قابلیت اطمینان بالا و انعطاف پذیری مدل استوار پیشنهادی این تحقیق می باشد. بر این اساس مدل خطی ارائه شده در این مطالعه ضمن کاربری ساده، می تواند به عنوان یک ابزار تصمیم گیری کآرا جهت تخصیص بهینه منابع آب مورد استفاده قرار گیرد.

چهاربعدگرایی به عنوان یک هستی شناسی اشیای مادی بر این اعتقاد است که بقای اشیا در زمان، مشابه امتداد آنها در مکان است. یکی از نسخه های مهم این نظریه مشهور به نظریه مرحله ای، بر این باور است که اشیا عادی، مراحلی لحظه ای هستند که به واسطه داشتن مشابه های زمانی مختلف در زمان های مختلف بقا دارند. یکی از ایرادات عمده این نظر این است که این نظریه، در تبیین حقیقی بقای اشیا در زمان توفیقی ندارد. این نوشتار دو هدف دارد: ما نخست تبیین نظریه مرحله ای از بقا و برخی مسائل وابسته بدان (یعنی مسائل اتصاف زمانی، ارجاع و شمارش غیرزمانمند) را ارائه می نماییم و سپس به ذکر برخی از دشواری هایی که اتخاذ چنین رویکردی پدید می آورد، می پردازیم. با قطع نظر از نارسایی تحلیل نظریه مرحله ای از بقا و اتصاف زمانی و نقدهای مختلفی که از این حیث بر آن وارد شده است، چنین می نماید که راهبردهای آن در حل مشکل آن در شمارش غیرزمانمند مغایر ملاک های متعارف وحدت و کثرت عددی می باشد.

هدف این مقاله، بررسی میزان رضایت زناشویی برحسب میزان توافق در نظام ارزشی زوجین در شهر نورآباد در استان لرستان بوده است. حجم نمونه 200 زوج بود که به شیوه خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسش نامه مقیاس ارزشی زوجین «شوارتز» و رضایت زناشویی «اینریچ» استفاده شده است. نتایج نشان داد میانگین نمره زنان در همه ابعاد نظام ارزشی بیش از مردان و میانگین نمره رضایت زناشویی مردان بیش از زنان بوده است. بیشترین تفاوت رضایت زوجین، به مسایل شخصیتی همسر، اوقات فراغت، مسایل مربوط به بچه ها و روابط جنسی و کمترین تفاوت به نظارت مالی مربوط بوده است. در شرایطی که زوجین در نظام ارزشی توافق داشته اند، رضایت زناشویی آنها بیشتر بوده است. ضرایب همبستگی نیز نشان داد افزایش نمره نظام ارزشی مردان در بعد شخصی و فراشخصی با افزایش رضایت زناشویی زنان و افزایش نمره زنان در بعد شخصی نظام ارزشی با افزایش رضایت مردان و کاهش رضایت زنان همبسته بوده است. اگرچه میانگین نظام ارزشی زنان بیش از مردان بوده است، این امر سبب توافق نداشتن در نظام ارزشی و نارضایتی زناشویی شده است. در مجموع، می توان گفت همسان همسری ذهنی (همسانی در نظام ارزشی) در مقایسه با همسان همسری عینی (همسانی در تحصیل، سنی، شغل و. . . ) نقش مهم تری در رضایت زناشویی دارد.